Rodzinny Biznes

W dużym skrócie w dzieciństwie nie było lekko i wiele wysiłku włożyliśmy z żoną, aby być tu gdzie jesteśmy teraz. Pod każdym względem. Dzięki temu zdobyliśmy ogromne doświadczenie, które dzisiaj pozwala nam budować biznes, którego fundamentem jest bezpieczeństwo i satysfakcja naszych klientów. Latami doskonaliliśmy narzędzia, komunikację, pracowaliśmy na najlepszy sprzęt. Wszystko po to, by być najlepszymi na rynku.

Przekonaliśmy się, że mimo trudów życia, wzlotów i upadków zostają z nami doświadczenie, marzenia i wspomnienia. Choćby nie wiem co, tego nie odbierze nam nikt.

Ja zawsze byłem marzycielem. Wyobrażałem sobie, że jestem w innym miejscu, że mam swoją rodzinę, dzieci, dom, ładny samochód, pasje. 

Marzyłem o motocyklu. Na studiach pracowałem. Policzyłem, że udźwignę kredyt i kupiłem 2 letnie SUZUKI. Wówczas zdałem sobie sprawę, że coś co jeszcze chwilę temu było tylko niedoścignionym marzeniem szybko się zmaterializowało i stoi w garażu. Zrozumiałem, że marzenia nie są tylko po to, by je tylko mieć, tylko żeby je spełniać. Posiadanie motocykla otworzyło mi wrota mentalnej wolności.

Innym z moich marzeń z dziecięcych lat był skok ze spadochronem. Teraz może się to wydawać śmieszne, ale pamiętajmy, że komercyjny dostęp do sportów ekstremalnych otworzył się relatywnie niedawno. Skoczyłem w Grądach z 4 000 m z instruktorem, który w pewnym momencie dał mi do rąk sterówki przekazując kierowanie spadochronem. Bardzo mi się to spodobało. Jedyne czego mi wówczas brakowało to silnik na plecach, który pozwoliłby utrzymać wysokość i lecieć dalej. W żadnym wypadku nie chciałem lądować. 

W 2014 roku zacząłem pracę CANAL+ i niedługo po tym poznałem swoją przyszłą żonę Gosię, która wspierała plany o zrobieniu kursu, mówiąc: „zrób w końcu coś tylko dla siebie”.

Od momentu kiedy oderwałem się od ziemi po raz pierwszy wiedziałem, że chcę to robić do późnej starości. Zacząłem od dwóch kursów za wyciągarką w Szkole Albatrosów u Alpiego. Nie pasował mi instruktor i niemal nie zrezygnowałem, ale zagryzłem zęby i zrobiłem 30 lotów pod Warszawą. Później trafiłem do Krzyśka Romickiego, właściciela PARAELEMENT. Pod jego okiem zrobiłem na Wilanowie kurs na „plecak”, później na wózek i finalnie na tandem. 

Wolność i miłość unosiła się w powietrzu. 

Dzięki wejściu w środowisko poznaliśmy ludzi, którzy mieli w sobie bardzo dużo luzu, poświęceni lotnictwu. Lojak, ekipa z Paraelementu, Złomek, Krakowiak, Balcer, Wojtek i Darek Bógdał, Szymon Winkler, TEAM „Pupków” i wielu, wielu innych wybitnych pilotów, złotych medalistów, trenerów kadr narodowych, z którymi latamy, rywalizujemy i biesiadujemy. Mieliśmy okazję poznać Sebastiana Kawę czy Artura Kielaka. Pamiętam jak Gosia na Cumulusach szurała nóżką po parkiecie z Kapitanem Tadeuszem Wroną.

Od kursu na silnik właściwie każdą wolną chwilę spędzaliśmy na lotniskach, jeśli gdzieś wyjeżdżaliśmy to głównie po to, żeby latać. Lotnictwo towarzyszyło nam każdego dnia.

W 2015 roku wzięliśmy z Gosią udział w Motoparalotniowych Mistrzostwach Polski w roli nawigatorów. Zdobyliśmy IV i V miejsce, rywalizując z najlepszymi pilotami na świecie. Ta forma rywalizacji już z nami została na kilka późniejszych sezonów.

Chwilę później wygrałem swoje pierwsze poważne zawody w Częstochowie. Po zakończeniu sezonu otrzymałem propozycję wstąpienia do Motoparalotniowej Kadry Narodowej.